van de Witte Berk

Anouchka (1968) de stammoeder van de Witte Berk.

Ik las in 1968 een verhaaltje over de Hovawart in de Leeuwarder Courant van Jan van Rhenen. De rasbeschrijving stond me aan.

We hadden een boxer, Gea, een erg lieve kindvriendelijke hond, maar ook erg druk. Gea mocht zelfs voor de grap mee doen met de toenmalige Hovawart karakterkeuring. Ze slaagde met glans. We zochten echter een hond die wat minder druk was met name in huis.

Ik vroeg een bevriende dierenarts of hij het ras kende. Hij antwoordde dat zijn broer Hovawarts fokte en nu net een nest had liggen. Die broer was de heer Wichers uit Gasselterijveen.

We maakten een afspraak met de heer Wichers om het nest te beijken. Het bleek dat er nog een klein blond teefje over was. We waren direct verkocht.

Zo kwam Anouchka door een toevallige samenloop van omstandigheden bij ons in huis.

We hebben er nooit één seconde spijt van gehad. Het was een hond met een prima karakter.

Ze kreeg vijf nesten, dat mocht toen nog. Een blonde teef, Joffer van de Witte Berk, uit het vierde nest zorgde voor de voortzetting van de lijn.